ÖZEL GEREKSİNİMLİ BİREYE SAHİP ANNELERE UYGULANAN EGZERSİZ AKTİVİTELERİNİN KAYGI VE UMUTSUZLUK DÜZEYLERİNE ETKİSİ
Author :
Abstract
Bu çalışmanın temel amacı 6 hafta süren ve haftada iki kez düzenli bir şekilde uygulanan fiziksel egzersiz programına katılan (deney) ve katılmayan (kontrol grubu) özel gereksinimli bireye sahip annelerin kaygı ve umutsuzluk düzeylerinin değerlendirilmesidir. Bu çalışma yarı deneysel bir çalışma olarak tasarlanmıştır. Araştırmada ön test-son test kontrol gruplu araştırma modeli uygulanmıştır. Çalışmanın popülasyonunu; İstanbul Büyükşehir Belediyesi Sosyal Hizmetler Daire Başkanlığı’na bağlı Özel Gereksinimli Eğitim Merkezi (ÖZGEM) bünyesinde eğitim alan öğrencilerin anneleri (N=100) oluşturmaktadır. Deney grubuna 6 hafta boyunca haftada iki kez planlamış egzersiz aktiviteleri uygulanmış olup, kontrol grubu ise herhangi bir uygulamaya tabi olmada rutin yaşantısına devam etmiştir. Katılımcıların kaygı ve umutsuzluk düzeylerinin belirlenmesi için her iki gruba da ön test ve son test olarak Durumluk ve Sürekli Kaygı Ölçeği ile Beck Umutsuzluk ölçekleri uygulanmıştır. Toplanan verilerin analizi IBM SPSS Statistics 25.0 programı ile yapılmıştır. Deney grubu ve kontrol gruplarının ölçek değişkenleri açısından karşılaştırılması için öncelikle Kolmogorov Smirnov normal dağılım sınaması gerçekleştirilmiştir. Gruplar arasındaki kaygı ve umutsuzluk ortalamalarının karşılaştırılmasında Mann Whitney U testi, gruplar içinde ön ve son test ortalamalarının karşılaştırılmasında ise Wilcoxon testleri kullanılmıştır. Tüm analizlerde p<0,05 (iki yönlü) değerler istatistiksel olarak anlamlı kabul edilmiştir. Sonuç olarak; deney ve kontrol grubunda yer alan özel gereksinimli bireye sahip annelerin durumluk ve sürekli kaygı ile umutsuzluk ön test düzeylerinin benzerlik gösterdiği, son test düzeylerinin ise farklı olduğu belirlenmiştir. 6 hafta boyunca haftada 4 gün uygulanan egzersiz aktivitelerinin durumluk ve sürekli kaygı ile umutsuzluk düzeyine etkisinin anlamlı olduğu uygulanan egzersizin kaygı ve umutsuzluğu azalttığı belirlenmiştir. Araştırma grubunda yer alan annelerin günlük yaşantılarını olumsuz yönde etkileyen farklı psikolojik etkenlerin azaltılmasında ve bu bireylerin yaşam memnuniyetlerinin artırılmasında egzersizin belirleyici ve önemli bir faktör olduğu anlaşılmıştır.
Keywords
Abstract
The main purpose of this study is to evaluate the anxiety and hopelessness levels of mothers with individuals with special needs who participated in a physical exercise program that lasted for 6 weeks and was applied twice a week (experimental) and did not participate (control group). This study was designed as a quasi-experimental study. A pre-test-post-test control group research model was applied in the research. The population of the study consists of mothers of students (N=100) who receive education in the Special Needs Education Center (ÖZGEM) affiliated to the Istanbul Metropolitan Municipality Social Services Department. Planned exercise activities were applied to the experimental group twice a week for 6 weeks, while the control group continued its routine life without being subject to any application. In order to determine the anxiety and hopelessness levels of the participants, the State and Trait Anxiety Inventory and Beck Hopelessness scales were applied to both groups as pre-tests and post-tests. The analysis of the collected data was done with the IBM SPSS Statistics 25.0 program. In order to compare the experimental and control groups in terms of scale variables, the Kolmogorov Smirnov normal distribution test was first performed. Mann Whitney U test was used to compare the anxiety and hopelessness means between the groups, and Wilcoxon tests were used to compare the pre- and post-test means within the groups. In all analyses, p<0.05 (two-sided) values were considered statistically significant. As a result; it was determined that the state and trait anxiety and hopelessness pre-test levels of mothers with individuals with special needs in the experimental and control groups were similar, while their post-test levels were different. It was determined that the effect of exercise activities applied 4 days a week for 6 weeks on state and trait anxiety and hopelessness levels was significant and that the exercise applied reduced anxiety and hopelessness. It was understood that exercise was a decisive and important factor in reducing different psychological factors that negatively affected the daily lives of the mothers in the research group and in increasing the life satisfaction of these individuals.
