Author :
Abstract
Bu çalışma İlkokul öğrencilerin spora ilişkin görüşleri, spor yapma bilinçleri, spora başlama şekilleri, çocukların spor yapmasında ailenin eğitim düzeyi ve sporla uğraşması çocukların spor yapmasını nasıl etkileyebileceğini belirlemeyi amaçlamak için yapılmıştır.
Kırşehir il merkezinde bulunan Ömer Halis Demir İmam Hatip proje okulunda 2017-2018 eğitim öğretim yılında yer alan ilkokul 1,2,3,4.sınıflarında bulunan 3’er kız ve 3’er erkek olmak üzere toplamda 24 öğrenciden oluşmaktadır. Araştırmada, nitel araştırma yöntemi kullanılmıştır.
Spor sağlıklı olmak ve koşmak-top oynamak şeklinde tanımlamışlardır. ilkokul öğrencilerin kısıtlı olan evler yerine sporu kendilerini güvende hissedebildikleri her yerde yapabileceklerinin farkında oldukları sonucu çıkarılabilir. Anne babanın eğitim seviyesi ve spor yapma durumu öğrencilerin spor yapma durumunu etkilediği sonucuna varabiliriz.
Spor yaparken genellikle koşarak ve topla spor yapıldığı genellemesine ulaşılmıştır. Öğrencilerin en çok bildiği spor futbol ve basketboldur. En çok da futbol oynamayı istemektedirler.
Keywords
Abstract
This study was carried out to determine the students' opinions about sports, their consciousness of making sports, their way of starting sports, the level of education of the children in the sport and how they can affect children's sports.
Ömer Halis Demir İmam Hatip project school located in the city center of Kırşehir consists of 24 students (3 girls and 3 boys) in the first school in the 2017-2018 academic year. Qualitative research method was used in the research.
They have defined sport as being healthy and playing run-ball. it can be concluded that primary school students are aware of what they can do wherever they feel safe, rather than houses. We can conclude that the level of education and the sporting situation of the parents affect the students' sporting situation.
Generally, it is reached to the generalization of sports by running and running. The most known sport is football and basketball. Most of them want to play football.
Keywords
- Aksoy, Y. (2013). Çocuk oyun alanları üzerine bir araştırma: İstanbul, Isparta, Eskişehir, Erzurum, Kayseri, Ankara, Zonguldak ve Trabzon illeri örneği. İstanbul Aydın Üniversitesi Dergisi, 3(10).
- Amman, M.T., İkizler, H.C. & Karagözoğlu, C. (2000). Sporda Sosyal Bilimler İstanbul, Bursa: Alfa Yayınevi.
- Annells, M. (2006). Triangulation of oualitative approaches: Hermeneutical phenomenology and grounded theory. Journal of Advanced Nursing, 56(1), 55-61.
- Aracı, H. (1999). Öğretmen ve öğrenciler için Okullarda Beden Eğitimi. Ankara: Bağırgan Yayınevi.
- Ayan, V., Mülazımoğlu, O. (2010). Sporda yetenek seçimi ve spora yönlendirmede 8-10 yaş grubu kız çocuklarının fiziksel özelliklerinin ve bazı performans profillerinin incelenmesi (Ankara Örneği). Niğde Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 4 (3), 152-159.
- Çelik, A. ve Şahin, M.. (2013). International Journal of Social Science, s.468.
- Dinç, F.,D., Uluöz, E. & Sevimli, D. (2011). Ailelerin çocuklarını spor ve fiziksel aktiviteye yönlendirmelerine ilişkin görüşleri, ISSN:1306-3111, 6(2), 93-102
- Duman, G. (2015). Hareket eğitimine giriş, okul öncesi dönemde beden eğitimi (Ed.: Duman G), Her Yönüyle Okul Öncesi Eğitim-6, Ankara: Hedef Yayıncılık.
- Erbay, F, Durmuşoğlu Saltalı, N. (2012). Altı yaş çocuklarının günlük yaşantılarında oyunun yeri ve annelerin oyun algısı. Journal of Kirsehir Education Faculty,13,249-64.
- Erdemli, A. (1991). Hacettepe Üniversitesi, Spor Bilimleri Dergisi, 2(4).
- Ergun, N. (2003). Bedensel engelli çocuk ve spor. Çoluk Çocuk Dergisi, 5(26), 50.
- Filiz, K. (2002). Sporun tanımlanması ve kapsamının belirlenmesi üzerine bir çalışma. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 22 (2), 203-211.
- Fişek, K. (1998). Dünyada ve Türkiye’de spor yönetimi. (2. Baskı). Ankara: Bağırgan Yayınevi.
- Güven, G. (2006). Kütahya’daki okul öncesi eğitim kurumlarında uygulanan oyun ve spor programlarının incelenip değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Dumlupınar Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. Kütahya.
- Hughes, F. P. (2010). Children, Play and Development. s.6. USA: SAGE Publications.
- Huizinga, J. (1995). Oyunun Toplumsal İşlevi Üzerine Bir Deneme. (M.A. Kılıçbay, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
- İlhan, L. (2008). Eğitilebilir zihinsel engelli çocuklarda beden eğitimi ve sporun sosyalleşme düzeylerine etkisi, Kastamonu Eğitim Dergisi, 16 (1), 315-3
- Korkmaz, N. H. (2007). Yaz spor okulları ile çocukların benlik saygısı arasındaki ilişki, Eğitim Fakültesi Dergisi, 20(1), 49-65.
- Köksal, G., ÖZEL, G.H. (2008). Çocukluk ve Ergenlik Döneminde Obezite. Ankara: Klasmat Matbaacılık, s.11.
- Muratlı, S. (1997). Çocuk ve Spor. Ankara: Bağırgan Yayınevi.
- Özyürek, A., Özkan, İ., Begde, Z. & Ferah Yavuz, N. (2015). International Journal of Science Culture and Sport, s.481.
- Taşçı, B., (2010). Sokağın günümüz koşullarında çocuk oyun alanı olarak ele alınması ve değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
- Valentine, G. ve Mckendrick, J. (1997). Children’s outdoor play: Exploring parental concerns about children’s safety and the changing nature of childhood. Geoforum, 28, 219-235.
- Yıldırım, A. Ve Şimşek, H. (2006). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınevi.
- Yücel, A. S., Kılıç, B., Korkmaz, M. & Göral, K. (2015). Spor yapan çocukların spor tercihleri ve bunu etkileyen bazı faktörlerin incelenmesi, Uluslararası Hakemli Akademik Spor Sağlık Ve Tıp Bilimleri Dergisi, 14, 2054.
